پژوهشکده تاريخ معاصر ایران
در سال 1365 با نام موسسه پژوهش و مطالعات فرهنگي با بهره گيري از اسناد قابل توجهي كه پس از پيروزي انقلاب اسلامي در اختيار اين مركز قرار گرفته بود شكل گرفت. از آنجا كه يكي از اساسي ترين پايه هاي آگاهي تاريخي بر اسناد و مدارك بازمانده استوار است، موسسه مطالعات تاريخ معاصر ايران در حفظ ، عرضه و انتشار اين ميراث فرهنگي و نيز ايجاد بستري مساعد جهت پژوهش هاي تاريخي نهايت سعي و كوشش خود را به كار بست. قلمرو مطالعات تاريخي در اين موسسه محدود به تاريخ معاصر ايران است كه تحولات سده هاي 18 الي 20 ميلادي در ايران را در بر مي گيرد. ويژگي اصلي اسناد موجود در موسسه خصوصي بودن قسمت كثيري از آنهاست و همين موجب تمايز اين اسناد از ساير مجموعه هاي مشابه مي شود. در سنوات اخير نيز به منظور حفظ اين ميراث گرانبها و همچنين تكميل موجودي آرشيو موسسه نسبت به خريد و حفظ پاره اي از مجموعه هاي خصوصي اسناد مبادرت گشته است. بخش هاي اين موسسه كه پيگيري وظايف و اهداف يادشده را عهده دارند ، بدين قرار است:
آرشيو ، كتابخانه ، بانك اطلاعات پژوهش، دفتر همكاري و ارتباطات بين المللي و انتشارات