با توجه به تجربیات موفق و ناموفق سیاست گذاری کلان کشور و تجربه های متنوع از مداخلات در حاشیه شهر، اتخاذ توأمان رویکردهای تسهیل گری و اجتماع سازی ضروری به نظر می رسد. تجربه حاضر گویای ضرورت حرکت به سمت توجه به نیازها و مشکلات محلات از دیدگاه مردم است؛ از سویی حکایت از وجود ظرفیتهای اجتماع سازی و در نظر گرفتن رویکردهای از پایین به بالا و مردمی در سپاه است. مشارکت مردم به منظور نهادسازی یک اصل محسوب می شود بنابراین بایستی به شروط لازم برای تحقق نهادسازی دقت کرد. نگاه بلندمدت، توجه به انعطاف پذیری و اراده سازمانی، عدم وجود سلسله مراتب، رهبر یا پیشرو، انسجام درونی و توجه به اصل اقناع سازی از شروط این تجربه هستند. بنابراین بدین طریق مشارکت افزایش یافته و آسیبهای اجتماعی در بلندمدت به طور اساسی کاهش می یابد.
این مطالعه در اندیشکده پایا و توسط محسن جعفری انجام شده است.