درآمد
خـراسان از دیرباز از پایگاه های عمده تشیع در منطقه به شمار می رفت به ویژه آنـکه حـضور امـام رضا(علیه السلام) و سادات در گسترش فرهنگ تشیع و معارف اسلامی در منطقه کمک شایانی کرد. حضور علویان پشـتوانه اساسی و مهمی در جبهه سیاسی و فرهنگی بود و سبب تقویت مبانی اعتقادی تشیع شد. در طـول تاریخ همیشه این خـط فـکری و سیره عملی ائمه(علیهم السلام) ادامه داشت. فرهنگ غنی تشیع همیشه در ستیز با حاکمان جور و ستم بوده و خواهد بود. حاکمان ستمگر و دین گریز، این فرهنگ را همیشه خطری برای ادامه حاکمیت خود بـر مردم می دانستند. در قرن هشتم سربداران با حمایت و نیروی معنوی عالمان دینی که از پشتوانه مردمی برخودار بودند توانستند بر دست نشاندگان ایلخانی پیروز شوند و دولت سربداران را با حمایت آنان تأسیس کنند. ایـجاد حـکومت شیعی در خراسان، شکستن اُبهّت مغولان و پیروزی بر آنان، از بین بردن جو رعب و وحشت، ایجاد فضای باز سیاسی جامعه، برقراری عدالت اجتماعی، گسترش فرهنگ تشیع، دخالت عالمانِ دین در اداره جامعه و تأثیر دولتـ سـربداران بر جنبش های منطقه را می توان مهم ترین منشأ تحولات سیاسی و اجتماعی و فرهنگی در آن عصر دانست.