انقلاب اسلامی به عنوان تنها انقلاب دینی بین انقلاب های موجود جهان توانست نظم نوینی را در جامعه حاکم سازد و تغییرات اساسی و بنیادینی را در حوزه های مختلف رقم بزند. بی تردید این توانایی و ظرفیت عظیم برگرفته شده از تعالیم بلند دینی و آموزه های شیعی است که پویندگی و بالندگی انقلاب اسلامی را در پی داشته و این نقش تاریخ ساز و تحول آفرین را به انقلاب اعطا کرده است. به تعبیر عنایت «اسلام شیعی اولین منبع برای تجهیز و چارچوب بنیادین انقلاب است و آن را می توان یکی از چند شکل صورتی دانست که انقلاب ایران را از فرم معمول انقلاب های زمان ما خارج ساخته است... شیعه بودن انقلاب و نیز رهبری (آیت الله خمینی) توانست حداکثر افراد را نسبت به تعداد کمی از شعار های عمومی همچون استقلال آزادی جمهوری اسلامی متفق الرای نماید.»(عنایت، 1371: 4) طبیعتا با توجه به ماهیت دینی انقلاب اسلامی، یکی از حوزه های بسیار مهمی که مورد توجه رهبران دینی و بنیانگذار کبیر انقلاب اسلامی قرار گرفت و حتی هدف گذاری و برنامه ریزی معطوف به آینده بر اساس آن شکل گرفت آموزه مهدویت بود.