مهدويت به عنوان والاترين آموزه در فرهنگ سترگ اهل بيت(ع)، داراي واژگان و اصطلاحاتي چند است كه برخي متناسب معارف اين باور، معنايي ويژه به خود گرفته اند. از آنجايي كه همواره در بهره مندي از دانش ها، بررسي واژگانيِ محتواي آن از جايگاه ويژه اي برخوردار است و انديشوران بزرگ ديني، پيوسته در تبيين كلمه ها و اصطلاح هاي به كاررفته در متون ديني، تلاش هاي شايسته اي را از خود نشان داده اند. بررسي واژگاني اين اصطلاحات مي تواند به تبيين فراگيرتر آن ياري رساند.
در اين پژوهش تلاش شده تا با پاسخ به اين پرسش كه از ميان واژگان مهدوي، ظهور، قيام و خروج به چه معناست؟ و تا چه اندازه معناي لغوي در آن لحاظ شده است؟ و نيز آيا ظهور همان قيام است؟ و نيز چه واژگاني ديگر براي اين اتفاق بزرگ به كار رفته است؟ به بررسي اين واژگان از نظر لغت و اصطلاح، بر پايه روايت معصومان(ع) پرداخته شود.
بي ترديد يافته هاي نو در اين بررسي امتياز اين پژوهش است كه در كمتر نوشتاري پيش از آن مي توان سراغ داشت.
کليدواژگان: تبارشناسي، مهدويت، ظهور، قيام، خروج، منابع اسلامي