بسم الله الرحمان الرحیم
الحمد لله رب العالمین و الصلوات و السلام علی محمد و آله الطاهرین. برای شادی حضرت زهراء(سلام الله علیها) صلوات بلندتری بفرستید.
خداوند عالم به عنوان یا کریم این عالم در برکاتی برای خلق باز کرده است. این در نعمت ها که باز شد برای ما یک برنامه ای را بیان کردند و فرمودند اگر به این نعمتهای من شاکر شدید من برکات را زیادتر می کنم. اگر در نعمتها کفران ورزیدید حتما با شما برخورد می کنم. « لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزيدَنَّكُمْ وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابي لَشَديدٌ»[1] لذا برای ما در رحمت را باز کردند و امر فرمودند در نعمت هایم شاکر باشیم. اگر شاکر باشیم، برکات را زیادتر می کنند؛ اما چشمانتان را باز کنید و در این نعمت ها کفران نورزید. اگر کفران بورزید با شما با سنگینی برخورد می کنند. «انَّ عَذابي لَشَديدٌ».
دعب قرآن بر این است گاهی برای ما مثالهای می زنند که ما با این مثالها با برنامه خداوند آشناتر می شویم. در سوره نحل، آیه 112برای ما یک مثال خیلی سنگین زدند و فرمودند:«وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً قَرْيَةً كانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتيها رِزْقُها رَغَداً مِنْ كُلِّ مَكانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذاقَهَا اللَّهُ لِباسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ بِما كانُوا يَصْنَعُونَ»[2] خداوند به یک منطقه مثال می زند که در این منطقه دو نعمت سنگین حاکم بود:(1) امنیت کاملی حاکم بود. كانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً » امنیت کاملی حاکم بود و مردم در امنیت کاملی بودند که در روایات امنیت را به نعمت مجهول تعبیر آوردند. آدم تا امنیت دارد، خبر ندارد؛ امنیت را که از دست داد، بعدا می فهمد که این امنیت چه نعمتی بود. سلامتی را هم به نعمت مجهول تعبیر آوردند. تا بدن انسان سالم است، نمی داند در چه نعمتی است؛ وقتی بیمار شد و در بستر افتاد و ناله او در آمد، آنجا متوجه می شود که سلامتی چه نعمتی بود. به هر حال این نعمت سنگین را دادیم: «كانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً» آنجا امنیت بود، امیت کاملی هم بود. این یک نعمت.
«يَأْتيها رِزْقُها رَغَداً مِنْ كُلِّ مَكانٍ» روزی فراوان، از زمین و آسمان، باران به موقع و آفتاب و سرما به موقع و اندازه بود، آنجا برکت را ریزان کردیم. دو نعمت سنگین: امنیت کامل و روزی فراوان. انتظار ما این بود که از ما تشکر می کردید، انتظار ما این بود در کلاس عبودیت عالی تر به میدان می آمدید؛ اما اینها چکار کردند؟ «فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ» به نعمت های ما کفران ورزیدند. مال فراوان دادیم، به گناه خرج کردند، امنیت دادیم از گناه سر در آوردند. حال که نعمت های ما را این گونه برخورد کردند، عکس العمل ما را ببینید. «فَأَذاقَهَا اللَّهُ لِباسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ بِما كانُوا يَصْنَعُونَ» خداوند آن روزی فراوان را گرفت و جای آن قحطی گذاشت؛ آن امنیت را گرفت و منطقه را ناامن کرد. آنچه دادیم همه را گرفتیم. خداوندی که می تواند عزیز بکند، ذلیل هم می تواند بکند؛ خداوندی را که آبرو می دهد، می تواند بی آبرو هم بکند؛ خداوندی که می تواند سلامتی بدهد، می تواند بیمار هم بکند؛ خداوندی که عزت می دهد، می تواند ذلیل هم بکند؛ خداوندی که حیات می دهد، می تواند مرگ هم بدهد. اصلا اسم من خداوند؛ مسبب الاسباب است و اسباب عالم دست من است. اگر عمل کرد و درست شد، آنچه فرمودند شما کردید یک کار می کنم که مشکل پیدا نکنید. اگر عملکرد ها عوض شد، باز اسباب عالم در دست من است، یک کار می کنم که مشکل پیدا بکنید، شاید در منگنه بلاء یک خواب مانده از خواب غفلت در بیاید و کارهای خود را درست کند، چون من خدا فرمودم: « لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزيدَنَّكُمْ» گفتم زیادتر می کنم و این را هم گفتم« وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابي لَشَديدٌ». چون همه حرفها را گفتم، نعمت را هم به شما دادم، شاکر باشید، چه کار می کنم، کفران بورزید، آن هم چه کار می کنم، چون به شما گفتم، سوره «إِنَّا هَدَيْناهُ السَّبيلَ إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً »[3] ما حرفها را زدیم و آنچه را که باید بدانید از طرف ما بیان شد، میل خودتان است و انتخاب با خودتان است، «إِمَّا شاكِراً وَ إِمَّا كَفُوراً ». الان چرا در این منطقه قم و اطراف باران کم می بارد؟ چرا کمی باران دارد مشهود می شود؟ چرا کم می بارد؟ روایت دارد هر سالی تعداد قطرات باران به یک اندازه است. امسال تا سال قبل و ده سال قبل و بیست سال قبل و صد سال قبل باران به یک اندازه می بارد؛ منتهی این باران کجا ببارد، ابرها به فرمان ما و هر کجا ما اراده کنیم باران را می باراند. اگر عملکردها درست شد، اگر آنچه گفتم کردید، روایت دارد که به ابرها فرمان می دهیم که در زمین های شما و شهرهای شما باران ببارد و اگر عملکردها غلط شد، باران کم نمی بارد، به ابرها دستور می هیم که در دریا و اقیانوسها و کویرها ببارد که برای شما اثری ندارد. اگر باران کم است، هر کسی اول به خودش نگاه کند که من چه کار کردم که در این کمی باران نقشی داشتم یا نقشی نداشتم. نگاه به این و آن نندازیم که او چه کار می کند، اول مشکل خودمان را حل کنیم، من خودم چکاره هستم. چه بسا از ده نفر ده تا اشکال می گیرم، به خودم نگاه کنم هر ده تا را با همدیگر دارم.
خدایا، به آبروی صاحب این مملکت، امام رضا و امام زمان (علیهما السلام) از برکات خودت ما را محروم مفرما.
رحمتها را، معنوی و مادی بر ما نازل بفرما.
به بدی اعمال ما را مواخذه مفرما.
رهبر عزیز ما در پناه خود محفوظ بدار؛ یاورانش یاری بفرما؛ مخالفانش را هدایت بفرما و معاندانش را ریشه کن بفرما.
قلب امام زمان(علیه السلام) از ما رازی بفرما؛ مرگ ما را بعد از ظهورش مقدر بفرما؛ شهادت در راهش را روزی ما قرار بده.
ما را عاقبت به خیر بمیران.
مریضانمان شفاء عنایت بفرما.
این دست ها را خالی برمگردان.
حاجات همه را روا بفرما.
درد همه را دواء بفرما.
گره از کار همه باز بفرما.
جوانهای ما را از فتنه های آخرالزمان در امانت محفوظ بدار.
[1] سوره ابراهیم، (14) :آیه 7[1]
[2] سوره نحل، (16)، آیه 112
[3] سوره الدهر،(76) ،آیه 3