بسم الله الرحمن الرحیم و صلی الله علی محمد و آله الطاهرین
گرد هم آوردند ماتم‌های عالم را *** وقتی جدا کردند همدم‌های عالم را
از عطر یاس هم بادهای ساحل غربی *** از یاد می‌بردند مریم‌های عالم را
تا صبح بر گلبرگ در دشت اشک‌ها هم ریخت *** شرمنده خواهم ساخت شبنم‌های عالم را
انگار یکجا بر سرم آوار می‌کردند *** تیغ تمام ابن ملجم‌های عالم را
من پشت پرچین بهشت کوچکم دیدم *** هیزم به دوشان جهنم‌های عالم را
ماه هم هلالی می‌شد و من در هلول سرخ *** می‌دیدم آغاز محرم‌های عالم را
شریعتی: سلام می‌کنم به همه شما دوستان عزیزم. بیننده‌ها و شنونده‌های خوبمان. عزاداری شما قبول باشد. انشاءالله با آغاز این ماه همه با هم محرم متفاوتی را تجربه کنیم. انشاءالله همه با هم سوار بر سفینة الحسین به جایی برسیم که باید برسیم. حاج آقای فرحزاد سلام علیکم. خیلی خوش آمدید.
حاج آقای فرحزاد: عرض سلام دارم خدمت جنابعالی و بینندگان و شنوندگان عزیز. ایام شروع ماه عزا و محرم را خدمت همه عزیزان تسلیت عرض می‌کنیم. انشاءالله در این ایام محرم و صفر بهترین عزاداری‌ها برای همه اهل‌بیت و عزیزان قسمت شود. کاری که مورد رضایت اهل‌بیت قرار بگیرد انشاءالله موفق شود.
شریعتی: بحث ما با حاج آقای فرحزاد مرور وصایای نبی مکرم اسلام(ص) به امیرالمؤمنان (ع) هست. در ادامه هم از فضیلت و برکات عزاداری بر سید الشهداء خواهیم شنید.
حاج آقای فرحزاد: بسم الله الرحمن الرحیم. همانطور که بینندگان و شنوندگان عزیز در جریان هستند، بحث ما در هفته‌های گذشته به بحث نشاط و شادی رسید که پیغمبر(ص) به امیرالمؤمنین سفارش کردند که از غم و غصه و کسالت و بی‌حالی دوری کن ولی چون این ایام، ایام محرم است وعده دادیم که انشاءالله این بحث را بعد از صفر ادامه دهیم. در وصایای پیامبر به حضرت علی در مورد پرهیز از تندی و بداخلاقی صحبت می‌کنیم.
پیامبر فرمودند: «يا علي لكل ذنب توبة إلا سوء الخلق فإن صاحبه كلما خرج من ذنب دخل في ذنب» تعبیر بسیار تندی است. فرمودند: یا علی هر گناهی توبه دارد و آمرزیده می‌شود الا بد اخلاقی. یعنی خدا بد اخلاقی را نمی‌آمرزد. آدم‌های بد اخلاق و خشن بنشینند بگویند: الهی العفو! هیچ گناهی از اینها آمرزیده نمی‌شود. توبه‌ی آدم بد اخلاق قبول نمی‌شود. فرمودند: آدمی که افعال و کردارش دائم بد دهانی و بد زبانی و بد اخلاقی است، می‌گوید: ببخشید و باز دوباره دو ثانیه بعد شروع می‌کند. این چه فایده دارد! اگر از بد اخلاقی بیرون بیاید. استغفار هم نکند، خدا او را می‌آمرزد. ولی با وجود تندی و عصبانیت و بد اخلاقی هرچه هم استغفار کند هیچ فایده ندارد.
در کتب معتبر اصول کافی و وسایل الشیعه هست که خدا توبه‌ی آدم بداخلاق را قبول نمی‌کند. باید خودش را اصلاح کند. امام صادق فرمودند: بد اخلاقی گناهی نا بخشودنی است. هم حق الناس است و هم اینکه توبه انسان بد اخلاق حالت مسخره کردن دارد. توبه بد اخلاق این است که از این بد اخلاقی به هر حیله و جهاد و مبارزه‌ای بیرون بیاید. بداخلاقی توبه ندارد مگر اینکه انسان تغییر رویه بدهد و خوش اخلاق شود.
منظور از بد اخلاق کسی است که روش و منش او بد اخلاقی است. کسی که دیر به دیر از کوره در می‌رود و بد هم استغفار می‌کند، بد اخلاق نیست. منظور از بد اخلاق کسی است که اطرافیان می‌گویند: آدم تندی است. خشن است. بد اخلاقی بر او غالب است. ولی کسی که گوشه کارش یک موقع بد اخلاقی می‌کند قطعاً هم توبه‌اش قبول است و هم خدا او را می‌بخشد. ولی کسی که روش و منش او تندی و بد اخلاقی است، هبچ کاری نمی‌تواند بکند. استغفار هم فایده ندارد.
در بسیاری از پیام‌ها هم در مورد شکایت از همسر و پدر و مادر و فرزند و کارفرمای بد اخلاق زیاد داریم. این واقعاً در جامعه ما یک معضلی است. قیام و نهضت پیغمبر ما برای اخلاق بود. پیغمبر خدا می‌توانستند بگویند: من مبعوث شدم مجاهد و رزمنده تربیت کنم. مردم را نمازخوان کنم. «إِنَّمَا بُعِثْتُ لاتَمِّمَ مَكَارِمَ الاخْلاقِ» (مكارمالاخلاق/ ص۸) پیغمبر آمده اخلاق را عوض کند. روش و سبک زندگی ما را عوض کند. این هدف پیغمبر است. لذا در روایت داریم کسی که بد اخلاق است «لَمْ يَزْدَدْ مِنَ اللَّهِ إِلا بُعْداً» (كافي/ج۱/ص۴۴) دائم از خدا و پیغمبر دور می‌شود. آدمی که بد اخلاق است، دائم نماز بخواند و ذکر بگوید و قرآن بخواند، جز اینکه از خدا دور شود هیچ فایده‌ای برایش ندارد. نماز و روزه و عبادت وقتی مفید است که ما را به اخلاق خوب برساند. آدم بد اخلاق هرچه هم نماز می خواند و عبادت می‌کند، بخاطر بد اخلاقی آنها را ضایع می‌کند.
اگریک عسلی که بهترین ماده غذایی است، صدها سال هم بماند فاسد نمی‌شود. همین عسل اگر درونش خاک بریزی دیگر قابل استفاده نیست. بهترین اعمالی که شما انجام دهی اما بد اخلاقی کنی، همه اعمال را از بین بردی. این روایت‌ها همه در کتابی به نام «زیبایی اخلاق» چاپ شده است و بارها معرفی کردیم.
از پیغمبر سؤال کردند: یا رسول الله! یک خانمی است شب تا صبح عبادت می‌کند و روزها هم همیشه روزه می‌گیرد. فقط دو ایراد دارد. نسبت به اطرافیانش بد اخلاق است. همسایه‌هایش را هم آزار می‌دهد. پیغمبر در پاسخ به این سؤال فرمود: مستقیم به جهنم می‌رود. حدیث داریم بد اخلاق اول خودش را آتش می‌زند. آدم‌های بد اخلاق اول با خودشان دعوا دارند. از درون متلاطم هستند و به بقیه هم منتقل می‌کنند. اول خودش را به آتش می‌کشد و بعد دیگران را هم با این رفتارش به آتش می‌کشد. بد اخلاقی را از نماز و روزه واجب‌تر بدانیم. نماز و روزه ما را به جایی باید برساند که خوش اخلاق شویم. بد اخلاق حق الناس عظیمی بر گردن دارد. حق الناس هم فقط مالی نیست. آبرو و دل شکستن روحیه مردم هم حق الناس است.
یک نفر خدمت امام صادق آمد و فرمود: خانم من خیلی تند و بد اخلاق است. حضرت فرمودند: او را نزد من بیاور. فرمودند: چرا با شوهرت تندی و بد خلقی می‌کنی؟ گفت: بی‌خود گفته! من همینم که هستم. زیر بار نرفت و اصرار داشت. حضرت فرمودند: بخاطر اینکه تو اصرار در کار بد خود داری سه روز دیگر مرگ تو می‌رسد و از دنیا می‌روی. و آن خانم سه روز دیگر از دنیا رفت.
غضب و تندی کلید تمام بدی‌هاست. امیرالمؤمنین فرمود: سرچشمه تمام خوبی‌ها خوش اخلاقی است.
عضی‌ها با خدا قهر هستند. مصیبتی می‌رسد با خدا دعوا می‌کنند. با خدا بد اخلاق است. با پیغمبر و امام قهر می‌کند. با خلق خدا قهر می‌کند. این روش غلط است. آنهایی که خیلی عصبانی و تند هستند، با خودشان عهد کنند که هرگاه عصبانی شدند، ده هزار تومان به فقیر بدهند. چطور مقررات را رعایت می‌کنید که جریمه نشوید. خودمان هم جریمه کنیم. یا پول بدهیم یا روزه بگیریم. هرکاری که برای ما سنگین است. همینطور که بد اخلاقی ریشه همه بدی‌ها است، خوش اخلاقی هم ریشه همه خوبی‌ها است.
توبه آدم بد اخلاق قبول نمی‌شود. آدم خوش اخلاق نمی‌خواهد توبه کند. کسی که از خوش اخلاقی او همه تعریف می‌کنند، پیغمبر ضمانت کرده که هیچ استغفار هم نمی‌خواهد بکند. خوش اخلاقی گناهان را ذوب می‌کند. همانطور که خورشید تابنده بر برف و یخ می‌تابد. یعنی اگر گناه زیادی هم کردی، ولی خوش اخلاق هستی، نیاز به استغفار نیست. کسی که نماز نمی‌خواند، با خدا بد اخلاق است. نعمت‌های خدا را شکر گزار نیست. از خدا بریده است. با خلق خدا خوش اخلاق است، با خدا بد اخلاق است. این مؤاخذه می‌شود. چوب حق الله را می‌خورد.
افرادی که خوش اخلاق هستند، فقط واجبات را انجام بدهند. واجبات ویتامین و انرژی لازم بدن است. هیچ مستحبی در عمرشان هم انجام ندهند ایرادی ندارد. امامان ما ضمانت کردند که «حسن الخلق يبلغ بصاحبه درجة الصائم القائم المجاهد فی سبیل الله» کسی که همه از مهربانی و محبت او تعریف می‌کنند، واجباتش را انجام بدهد و بخوابد. فرمود: ثواب کسی را دارد که شب تا صبح عبادت می‌کند. این در بهترین جای بهشت هم نشین پیغمبر است. پیغمبر ما فرمود: چه کسی از همه به خدا نزدیک‌تر است؟ معیارش گریه زیاد نیست. عبادت زیاد نیست. دانستن و علم زیاد نیست. معیارش خوش اخلاقی است. هرکس که خوش اخلاق‌تر است به خدا و چهارده معصوم نزدیک‌تر است. لذا فرمود: درجه کسی که شب تا صبح عبادت کرده و روزها روزه گرفته است، ثواب مجاهدی را دارد که شب و روز در خط مقدم جبهه می‌جنگد. این جهاد اکبر است. در این جامعه که ما زندگی می‌کنیم، این از تیر و نیزه جنگ سخت‌تر است. یعنی جهاد اکبر است و واقعاً سخت است. خیلی‌ها جهاد اصغر را تحمل می‌کنند، حاضر هستند به جبهه بروند. ولی بد اخلاقی همسر و پدر و مادر را نمی‌توانند تحمل کنند. اصلاً بعضی‌ها برای فرار از اینها به جبهه می‌روند.
پیغمبر می‌فرماید: توبه آدم بد اخلاق قبول نمی‌شود. این خیلی مهم است. چون فایده ندارد و باید از این مرحله بیرون بیاید. روایت داریم انسان حلیم و بردبار در افق انبیاء است. «وَجَبَتْ مَحَبَّةُ اللَّهِ عَلَى مِنْ أُغْضِبَ فَحَلُمَ» پیغمبر خدا فرمود: واقعاً بنده آرزوی من این است که نام من حبیب الله است، واقعاً دوست خدا باشم. یعنی چیزی بالاتر از محبت خدا پیدا نکردم. خدا من را دوست بدارد. در روایت داریم خدا کسی را که دوست دارد، اگر گناهی هم برایش پیش بیاید، به او ضرر نمی‌زند. بچه‌ای که محبوب پدر و مادر است، هزار خطا هم بکند، پدر و مادر او را می‌بخشند. چه کنیم محبوب خدا شویم؟ پیغمبر خدا فرمود: قطعاً خدا دوست می‌دارد آن کسی را که وقتی به غضب می‌آید، بخاطر خدا خشمش را فرو ببرد. سکوت کند و با نرمی و ملایمت جواب بدهد. خدا می‌گوید: واجب است تو محبوب من شوی. من تو را دوست دارم و دیگر لغزش‌های دیگر تو را نمی‌بینم. «وَجَبَتْ مَحَبَّةُ اللَّهِ عَلَى مِنْ أُغْضِبَ فَحَلُمَ» محبت خدا قطعی می‌شود بر کسی که او را به خشم بیاورند و نرم و آرام و ملایم باشد.
مرحوم آیت الله صافی گلپایگانی برادر این مرجع بزرگوار نقل می‌کند. می‌گوید: ما درس مرحوم آیت الله بروجردی در مسجد اعظم می‌رفتیم. نشستیم که آقا بیایند منبر بروند و تدریس کنند. یک سید پیری که عوام الناس بود، احتیاج داشت که به او کمک کنند، کنار آقای بروجردی نشست. گفت: به من کمک کنید. من گرفتار هستم. آقا فرمودند: من آماده هستم که درس بدهم. شما منزل بیایید من به شما کمک می‌کنم. این سید آمد کنار مرحوم صافی گلپایگانی نشست و به ایشان گفت: می‌شود من یک سؤال فقهی و احکام بپرسم؟ گفتم: بپرس. رفت کنار آقای بروجردی نشست و خواست سؤالش را مطرح کند. آقای بروجردی فکر کرد ایشان دوباره درخواست کمک دارد. فرمودند: به شما گفتم: پول همراهم نیست، منزل من بیا. آقای صافی گفتند: آقا الآن پول نمی‌خواهند. الآن سؤالی دارند! آقای بروجردی خیلی ناراحت شد که چرا من برداشت بدی کردم. افتادند دست این پیرمرد را ببوسند. مرجع تقلیدی که امام(ره) درس ایشان می‌رفتند. خم می‌شود و دست سید پیرمرد فقیر را ببوسد.
مرحوم شیخ محمد تقی بافقی یزدی(ره) هرکجا می‌رفت یک شاخص مهم ایشان امر به معروف و نهی از منکر بود. ایشان یک زمانی در قم به حمام می‌رود، در حمام می‌بیند یک سرهنگ ارتشی زمان رضاخان دارد صورتش را با تیغ اصلاح می‌کند. تراشیدن ریش با تیغ حرام است. جلوی ایشان می‌آیند و می‌گویند: آقاجان! برادر عزیز حیف است، تراشیدن ریش حرام است و خدا دوست ندارد. سرهنگ هم آدم مغروری بود و به او برخورد. یک سیلی در گوش ایشان می‌زند. ایشان با کمال متانت و نرمی می‌فرماید: عیب ندارد به صورت من زدی. ولی من می‌خواهم شما در آتش جهنم نروی! شما خوب شوی و بنده خوب خدا شوی. مرا زدی طوری نیست. وقتی بیرون می‌آید می‌بیند همه او را احترام می‌کنند، ایشان عالم بزرگ قم است. ایشان کسی بود که یک تنه با رضاخان مبارزه کرد. رضاخان گفت: مادرم مرد او بیاید نماز بخواند. کسی بود که حرفش خریدار داشت. آدم بسیار شجاعی بود. روایت داریم آنجایی که آدم می‌تواند غضب کند ولی بخاطر خدا کظم غیظ کند و خشمش را فرو ببرد، خدا قلبش را از رضایت و محبت خود پر می‌کند. این سرهنگ وقتی می‌بیند در گوش آ شیخ محمد بافقی زده آنقدر تعجب می‌کند و می‌آید عذرخواهی می‌کند. مرا حلال کن!
شریعتی: امروز صفحه ۳۵۷ قرآن کریم، آیات ۵۴ تا ۵۸ سوره مبارکه نور برای شما تلاوت می‌شود.
«قُلْ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّما عَلَيْهِ ما حُمِّلَ وَ عَلَيْكُمْ ما حُمِّلْتُمْ وَ إِنْ تُطِيعُوهُ تَهْتَدُوا وَ ما عَلَى الرَّسُولِ إِلَّا الْبَلاغُ الْمُبِينُ «۵۴» وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ لَيُمَكِّنَنَّ لَهُمْ دِينَهُمُ الَّذِي ارْتَضى لَهُمْ وَ لَيُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْناً يَعْبُدُونَنِي لا يُشْرِكُونَ بِي شَيْئاً وَ مَنْ كَفَرَ بَعْدَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ الْفاسِقُونَ «۵۵» وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ «۵۶» لا تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا مُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَ مَأْواهُمُ النَّارُ وَ لَبِئْسَ الْمَصِيرُ «۵۷» يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لِيَسْتَأْذِنْكُمُ الَّذِينَ مَلَكَتْ أَيْمانُكُمْ وَ الَّذِينَ لَمْ يَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنْكُمْ ثَلاثَ مَرَّاتٍ مِنْ قَبْلِ صَلاةِ الْفَجْرِ وَ حِينَ تَضَعُونَ ثِيابَكُمْ مِنَ الظَّهِيرَةِ وَ مِنْ بَعْدِ صَلاةِ الْعِشاءِ ثَلاثُ عَوْراتٍ لَكُمْ لَيْسَ عَلَيْكُمْ وَ لا عَلَيْهِمْ جُناحٌ بَعْدَهُنَّ طَوَّافُونَ عَلَيْكُمْ بَعْضُكُمْ عَلى بَعْضٍ كَذلِكَ يُبَيِّنُ اللَّهُ لَكُمُ الْآياتِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ «۵۸»
ترجمه: بگو: خدا را اطاعت كنيد و پيامبر را نيز اطاعت كنيد. پس اگر سرپيچى نمايند، (به پيامبر زيانى نمىرسد، زيرا) بر او فقط آن (تكليفى) است كه به عهدهاش گذاشته شده و بر شما نيز آن (تكليفى) است كه به عهدهى شما گذاشته شده است. واگر اطاعتش كنيد، هدايت مىيابيد و پيامبر جز تبليغ روشن مسئوليّتى ندارد. خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام دادهاند، وعده داده است كه حتماً آنان را در زمين جانشين قرار دهد، همان گونه كه كسانى پيش از ايشان را جانشين كرد، و قطعاً دينى را كه خداوند براى آنان پسنديده است، براى آنان استقرار و اقتدار بخشد و از پى ترسشان امنيّت را جايگزين كند، تا (تنها) مرا بپرستند و چيزى را براى من شريك نگيرند، و هر كس بعد از اين، كفر ورزد پس آنان همان فاسقانند. و نماز را به پا داريد و زكات را بپردازيد و از پيامبر اطاعت كنيد. شايد مورد رحمت قرار گيريد. هرگز گمان مبر كه كفّار، ما را در زمين عاجز و درمانده مىكنند. جايگاه آنان آتش است و به راستى كه بدسرانجامى است.اى كسانى كه ايمان آوردهايد! غلامان و فرزندانى كه به سنّ بلوغ و احتلام نرسيدهاند، در سه وقت (براى ورود به اتاق) از شما اجازه بگيرند: پيش از نماز صبح و هنگام نيمروز، كه لباس از تن بيرون مىكنيد، و بعد از نماز عشا. اين سه وقت، هنگام خلوت شماست، اما در غير اين سه وقت، بر شما و بر آنان گناهى نيست كه بدون اذن وارد شوند، زيرا آنان پيوسته با شما در رفت و آمد هستند و بعضى بر بعضى وارد مىشوند. خداوند آيات خود را اين گونه براى شما بيان مىكند و خداوند دانا و حكيم است.
شریعتی: از فضیلت ذکر صلوات می‌شنویم و بعد هم اشاره قرآنی را برای ما می‌گویند.
حاج آقای فرحزاد: یکی از چیزهایی که باعث برآمدن حاجت‌ها می‌شود مداومت بر ذکر صلوات بر محمد و آل محمد است. کسی که زیاد این ذکر را بگوید، خدا هم حوائج او را برآورده می‌کند. از پیغمبر(ص) روایت است که کسی که صد بار بر محمد و آل محمد صلوات بفرستد، خدا هم صد حاجت او را برآورده می‌کند. انشاءالله مداومت بر صلوات را فراموش نکنیم.
آیه‌ی ۵۶ این صفحه خدای مهربان می‌فرماید: «وَ أَقِيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ أَطِيعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّكُمْ تُرْحَمُونَ» چه کنیم که مورد رحمت الهی قرار بگیریم؟ اقامه نماز و برپا داشتن نماز، با نماز مأنوس بودن، تعبیر اقامه که شده یعنی هم خودمان درست نماز بخوانیم و هم نماز را در جامعه به پا داریم. بعد از نماز دادن زکات، هر چیزی زکاتی دارد. زکات بدن روزه است. زکات علم نشر آن است. بعد هم از همه مهمتر پیروی از پیغمبر است. پیغمبر (ص) می‌فرماید: من برای اخلاق مبعوث شدم، دوست دارم همه شما خوش اخلاق باشید. من برای اخلاق آمدم. پیروی پیغمبر، اقامه نماز، ادای زکات، مورد رحمت الهی قرار می‌گیرد.
شریعتی: اولین روز ماه محرم را تجربه می‌کنیم. روزها و شب‌هایی که به برکت نام سیدالشهداء مجالسی برپا می‌شود و انشاءالله قرار است محرم امسال پربار باشد. از محرم می‌شنویم و از این روزها و شب‌ها برای ما بگویید.
حاج آقای فرحزاد: در قائمه‌ی عرش الهی دو جمله نوشته که «ان الحسین مصباح الهدی و سفینه النجاه» یعنی امام حسین(ع) هم چراغ هدایت است، هم کشتی نجات است. یعنی روش و پیام امام حسین روشنگری دارد. آدم ظلم نکند و مهربان باشد. با محبت باشد. سخاوت داشته باشد. شجاعت داشته باشد و مهربان باشد. امام حسین مظهر و مجموعه‌ای از نیکی‌ها و صفات برجسته‌ی انسانیت است. چراغ هدایت است. چراغی است که راه و چاه و خوب و بد از هم شناخته شوند. کشتی نجات امت است. ولی این فرموده خیلی از بزرگان است که کشتی امام حسین با باقی کشتی‌ها فرق دارد. تعبیری هست که همه امام‌ها کشتی نجات هستند، ولی کشتی امام حسین چند ویژگی دارد. یکی این است که اوسع است، یعنی فراگیر است. افرادی که در طول سال با دین و قرآن و اهل‌بیت سر و کار ندارند. ولی در عاشورا و محرم می‌آیند.
خیلی‌ها هستند در طول سال نماز و دعا و قرآن و زیارت نمی‌خوانند ولی بخاطر امام حسین می‌آیند. شیخ جعفر شوشتری فرمود: اگر شب قدر نتوانستی از باب التوبه وارد شوی، در ماه محرم از باب الحسین وارد شو. یعنی جذبه‌ی امام حسین فراگیر است. هر آلوده‌ای بیاید امام حسین او را قبول می‌کند. حر راه امام حسین را بست و نگذاشت امام به مدینه برگردد. نگذاشت به کوفه بیاید. در واقع او مسبب قتل حضرت شد. حضرت را محاصره کرد. ولی وقتی توبه کرد حضرت او را پذیرفتند. باب الحسین خیلی وسعت دارد. عموم افراد به برکت امام حسین اهل نجات می‌شوند و هدایت می‌شوند.
کشتی امام حسین اسرع است. یعنی هم سرعتش زیاد است و هم جمعیت‌اش زیاد است. اسرع است یعنی زود آدم را از دنیا می‌کند، سخاوتمند می‌کند. زود آدم را از محبت غیر خدا جدا می‌کند. خود امام حسین مدت حملشان کوتاه بود. در کربلا هم سریع آمدند. از صبح تا عصر عاشورا هرچه داشتند یکجا با خدا معامله کردند. مرحوم دولابی می‌فرمودند: از صبح تا عصر عبودیت بوده، از عصر تا قیامت ربوبیت است. یعنی امام حسین دیگر از خدا می‌گیرد و به خلق می‌دهد. همه فیض است و کار خدایی می‌کند. یکی از کارهای مهم امام حسین تبدیل سیئات به حسنات بود. «یا مبدل السیئات بالحسنات» یعنی خدایی که سیئات را بخ حسنات تبدیل می‌کند، در سوره مبارکه فرقان هست، مظهرش در وجود امام حسین(ع) است. در طول تاریخ فراوان داریم افرادی که خیلی وضعشان ناهنجار بوده است ولی با زیارت امام حسین و کربلا رفتن ۱۸۰ درجه چرخش پیدا کردند.
«رند عالم سوز» ماجرای زندگی کَل احمد است. ایشان کسی بود که جزء لات‌های تهران بود. می‌گفت: آنقدر من بد بودم که پدرم می‌گفت: تو بروی و ما از دست تو راحت شویم. هر اتفاقی می‌افتاد پلیس‌ها سراغ من می‌آمدند. سر دسته بدهای محله بود. ولی با دستگاه امام حسین که آشنا شد و زیارت کربلا رفت و بعد هم با مرحوم شیخ رجبعلی خیاط آشنا شد، متحول شد. ۱۸۰ درجه برگشت و یکی از اولیای خدا شد. آیت الله بهاءالدینی می‌فرمودند: ایشان معجزه امام حسین است. کسی که شرور محل بود، حالا انسان نخبه شده است. کسی که کلماتش را می‌نوشتند. آقای بهاءالدینی ایشان را به اندرونی می‌بردند. وصل به امام حسین شد.
می‌فرمودند: دو چیز را در زندگی فراموش نکنید. توسل به سیدالشهداء، یکی هم احسان به بندگان خدا. ایشان می‌فرمودند: اگر دست ولایت بالای سر ما نباشد، همه طلحه و زبیر می‌شویم.
من خواهش می‌کنم تا پایان ماه صفر ارتباط خودتان را با امام حسین داشته باشید. توسل کنید. یا زیارت عاشورا می‌خوانید. نماز هدیه می‌کنید. صلوات هدیه می‌کنید. سوره قرآن هدیه می‌کنید. در روضه‌ها شرکت می‌کنند. انشاءالله خدا توفیق بدهد جزء عزاداران واقعی و شیعیان واقعی حضرت باشیم.
شریعتی: الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی محمد و آل الطاهرین.