وقف در سیره معصومین

اشاره  :
(ما عندکم ینفد وما عندالله باق و لنجزین الذین صبروا أجرهم بأحسن ما کانوا یعملون)(1)«آن چه پیش شماست تمام می شود و آن چه پیش خداست پایدار است، به طور قطع کسانی را که شکیبایی کردند به بهتر از آن چه عمل می کردند، پاداش خواهیم داد». 
هدف ما در این مقال به تصویر کشیدن سیره ی عملی اولیای دین، در زمینه ی وقف است؛ البته (به جهت رعایت اختصار و گنجایش مقاله) کوشیده شده است، سیره ی عملی چند تن از امامان معصوم به صورت مستند از منابع معتبر روایی ارائه شود. 
پیش از ورود به بیان سیره ی معصومان، نگاهی اجمالی به «اندیشه ی جاودانگی انسان» که عامل مهم فعالیت های خیرخواهانه ی انسان در طول تاریخ بوده نیز صورت گرفته است.
اندیشه ی جاودانگی انسان  :انسان موجودی جاودانی است واز فنا و نابودی نفرت دارد. «مرگ»، در حقیقت، وسیله ی انتقال به عالم دیگر برای زندگی ابدی است.
تاریخ بشر نشان می دهد که حتی ناباوران به خدا و دین، خود را موجودی فانی به شمار نمی آورند. از این رهگذر، انسان دوست دارد پس از وی، نامی از او در عالم به یادگار بماند. 
به قول شاعر، اگر نام نیک از انسان باقی بماند، از سرای زرنگار بهتر است. از آن جا که دنیای زودگذر، تأمین کننده ی آرامش انسان نیست، بسیاری از آگاهان می کوشند به گونه ای نام خود را با امتداد تاریخ گره زده، بلند آوازه کنند. .........