متن سخنان حضرت آیت الله توکل در پایان درس خارج فقه چهارشنبه به مناسبت میلاد با سعادت حضرت امام حسن عسکری علیه السلام
فردا ولادت با سعادت امام حسن عسکری علیه السلام است. امامی که در زمان حیاتشان مظلوم بودند در زمان شهادتشان نیز مظلوم بودند الان هم مظلومند ما شیعه ها ائمه خودمان را نمی شناسیم چه انتظاری از دشمنان آنها داریم.
دشمنان امام برخی از کارها را انجام می دادند امام ما را یک فردی عادی تصور می کردند .
به عنوان مثال: اگر حیوان درنده به یک انسان برسد او را پاره می کنددر نزدآنها امام هم یک فرد عادی است و باید آن حیوان درنده به صورت طبیعی امام را پاره کند.
امام حسن عسکری علیه السلام زندانی شد و زندانبان ایشان شخص ملعونی بود ولی زنش از محبان اهل بیت بود و به شوهرش می گفت: اینقدر به این آقا ظلم نکن. در زندگیت خیر نمی بینی.
زندانبان می گفت: من باید او را در میان شیرها قرار بدهم تا او را پاره پاره کنند این کار را هم کرد. ولی شیرها دور امام حلقه زدند و ابدا به امام آسیبی نرساندند. رمزش را عرض می کنم.
متوکل علیه العنه اسب چموشی داشت و هر کسی نزدیکش می شد لگد به او می زد به امام گفت : این دهنه را به دهان اسب ببندد.
از این بیان دو هدف داشت.1- اگر اسب چموشی کرد افت شخصیت امام می شود و حتی ممکن است امام را نابودکند و طعنه به شیعه می زد. 2- اگر اسب رام شد به هدفش رسید.
امام کنار اسب آمدند ودستی به بدن اسب کشیدند و اسب عرقی کرده و مثل گوسفندی رام کنار امام ایستادند و امام دهنه را به دهانش زدند .آنها این صحنه ها را زیاد می دیدند ولی چون به قلبشان مهر خورده بود درک نمی کردند خدایا به هیچ دلی مهر نزند چون اگر دل مهر زده شود دیگر چیزی وارد دل مهر زده نمی شود.
در عالم هستی اشیا به جمادات ؛ نباتات و حیوانات و انسانها تقسیم شدند.
جمادات معلوم است؛ نباتات روح نباتی و حیوانات روح حیوانی نیز دارند ودر انسانها علاوه بر آنها واقعیت انسانی و روح ناطقه وجود دارد که ممیز ما و حیوانات است.
نکته: جمادات یک وجهه ملکی دارند ویک وجهه ملکوتی.
درختان در نگاه ملکی از نباتاتند و شعور ندارند و به وجهه ملکی سنگ و چوب و حیوان و.. همینند اگرآنها را می بینیم به جنبه ملکی ولی در وجهه ملکوتی درهایی باز می شود که مردم عادی خبر ندارند.
سبح لله ما فی السموات و ما فی الارض
این یعنی: آنچنان شعور بالایی دارند که هم خدا را شناخته و هم دنبال غیر خدا نیستند و هم مسبح خدایند و این که آنی از ذکر و تسبیح خارج نیستند.
نکته بعدی: آنقدر دیدشان بالاست که شاهدان اعمال ما هم هستند. این در و دیوار آجری و گچی و سیمانی هستند ولی شاهد اعمالند. که آنچه من می گویم رنگ و نفس عمل مرا می بینند و در آخرت شهادت می دهند.
خیلی ها جنبه ملکی را دیدند ولی در دعاها داریم: اللهم ارنی الاشیاء کما هی.
آنطور که اشیا هستند نشانم بده. اگر جنبه ملکی مد نظر بود که دعا نمی خواست. پس جنبه ملکوتی را امام در نظر دارند و اینطور از خدا طلب می کنند.
حیوانات هم که از جمادات بالاترند جنیه ملکوتیشان بالاتراست آنها نیز به امام معرفت دارند.
امام جواد ع از مسیری عبور می کردند در مسیر شیری وسط جاده آمد عده ای جلوتر از امام و عده ای هم عقب تر بودند ظاهرا جلوتری ها محافظ امام نبودند امام آمد کنار شیر دستی بر یال شیر کسیدند و مثل بچه ای باادب از جاده کنار بردند تا اینجا چیز عجیبی نسیت با اعتقادات ما امام است و زبان شیر را می فهمد و شیر هم می داند امام است ولی جمله بعدی امام مهم است: اگر خدا را آنطورکه باید عبادت می کردند ؛ عبادت می کردند می توانستند بارهاشان را روی پشت شیرها حمل کنند.
اگرشیر یه امام حسن عسکری علیه السلام حمله نکرد و اسب به امام هادی علیه السلام لگد نزد در نزد ما عادی است چون آنها مقام امام را می فهمیدند ولی دشمنانشان نمی فهمیدند . این مقام عبودیت است در نزد خدای عالم.